مسائل مربوط به بلاغت قبل از تدوین آن به عنوان یک علم ، در لابه لای کتابهای نحوی دیده می‌شود.
به این معنی که نحویان قبل از بلاغیان در بلاغت کلام اظهار نظر کرده و آن را با بحث های نحوی همراه ساخته اند. پس از تدوین و شکل گیری علم بلاغت، بسیاری از مسائل نحوی – که در واقع ارتباطی با
علم بلاغت ندارد – وارد این علم شد. از جمله این موارد بخش‌های قابل توجهی ازبحث مسند الیه، مسند، احوال متعلقات فعل و نیز مبحث قصر و فصل وصل را می توان بر شمرد؛ زیرا تلاشهای بلاغیان در این میدان بیشتر بیانگر اصول نحوی و معانی وضعی است؛ در حالی که علم معانی از شیوه ای مطابقت کلام با مقتضای حال سخن می گوید. در این مقاله کوشیده ایم تا برخی از این موارد را بررسی کنیم.
The Journal of Research in Humanities
