أولاً: الکتب
[1] القرآن الکریم
[2] ابن عاشور، محمدبن طاهر، (لا تا)، تحریر المعنى السدید وتنویر العقل الجدید، لا نا.
[3] ابن منظور، محمد بن مکرم، (1414 ھ.ق)، لسان العرب، بیروت: دار صادر، الطبعه الثالثة.
[4] البلاغی، سیّد عبدالحجة، (1386 ھ.ق)، حجه التفاسیر وبلاغ الإکسیر، قم: انتشارات الحکمة.
[5] بیآزار شیرازی، عبدالکریم، (1380 ھ.ش)، باستانشناسی وجغرافیای تاریخی قصص قرآن، قم: مکتب نشر الثقافه الإسلامیة، طبعه ثالثة.
[6] بیومونت بیتر، (1369 ھ.ش)، (ترجمه: محسن شانهجی)، خاورمیانه، مشهد: المعاونیه الثقافیه للحرم الرضوی الشریف، الطبعه الأولى.
[7] حریریان، محمود، (1356 ھ.ش)، فیزیوکرافی شناخت بیکر زمین، طهران: منشورات جامعه تربیه المعلم.
[8] الخزائلی، محمد، (1380 ھ.ش)، أعلام القرآن، طهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر، الطبعه السادسة.
[9] خلفالله، محمد أحمد، (1999م)، الفن القصصی فی القرآن، بیروت: الإنتشار العربی، الطبعه الرابعة.
[10] رشید رضا، سید محمد بن علی، (1990م)، تفسیر المنار، مصر: الهیئه المصریه العامه للکتاب.
[11] رضوان، عمربن إبراهیم، (1413ق)، آراء المستشرقین حول القرآن الکریم وتفسیره، الریاض: دار الطیبة، الطبعه الأولى.
[12] زیدان، جرجی، (1912م)، تاریخ آداب الغه العربیة، القاهرة: مطبعه الهلال.
[13] زیدان، عبدالکریم، (1998م)، المستفاد من قصص القرآن، بیروت: مؤسسه الرسالة.
[14] الصادقی، الطهرانی، محمد، (1419 ھ.ق)، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، لا نا.
[15] ــــ، (1365 ھ.ش)، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن، قم: مکتب نشر الثقافه الإسلامیة، الطبعه الثانیة.
[16] الطباطبائی، سید محمدحسین، (1417 ھ.ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: مکتب الإنتشارات الإسلامیه لجامعه المدرسین بالحوزه العلمیة، الطبعه الخامسة.
[17] الطوسی، محمدبن حسن، (لا تا)، التبیان فی تفسیرالقرآن، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
[18] عطیه علی، سعید، (2006م)، الإعجاز القصصی فی القرآن، القاهرة: دار الآفاق العربیة.
[19] قطب، محمد، (1993م)، منهج التربیه الإسلامیة، القاهرة: دار الشروق.
[20] معرفة، محمد هادی، (1423 ھ.ش)، شبهات وردود حول القرآن الکریم، قم: مؤسسه التمهید، الطبعه الأولى.
[21] مکارم شیرازی، ناصر، وآخرون، (1421ق)، الأمثل فی تفسیرکتاب الله المنزل، قم: مدرسه الإمام علی بن أبیطالب، الطبعه الأولى.
[22] الیسوعی، لویس معلوف، (1956م)، المنجد فی اللغة، المطبعه الکاثولیکیة.
ثانیاً: المقالات
[23] أحمدیان، أحمد، (1376 ھ.ش)، «جغرافیای تاریخی جیست؟»، (ماهی الجغرافیا التاریخیة؟) العلوم الإنسانیه لکلّیّه الآداب والعلوم الإنسانیه بجامعه فردوسی فی مشهد، العدد3و4.
[24] أحمدیان، أحمد، (1379 ھ.ش)، «نکاهی به سیر تاریخی شهر نجران» (نظره إلی تاریخ مدینه نجران)، المشکوة، الحرم المقدسه الرضویة، العدد30.
[25] ابن جبیر، محمدبن ابراهیم، (1409 ھ.ق)، «قبله الصلاه بین معنى التوجه وفرضیه الإتجاه»، المجمع الفقهی الإسلامی (بمکه المکرمة)، العدد2.
[26] الدوانی، علی، (1344 ھ.ش)، «نقش دانشمندان اسلام در سیر علوم وفنون تاریخ وجغرافی»، (دور العلماء المسلمین فی تطور علمی التاریخ والجغرافیا) درس هایی از مکتب اسلام، العدد5.
[27] روحانی، محمد حسین، (1373 ھ.ش)، «جغرافیای قصص در نگاه پژوهشگران» (الجغرافیا القصصیه من وجهه نظر المؤلفین)، البیّنات، العدد3.
[28] الطیبی، السید محمد، (1382ھ.ش)، «نظری برجغرافیا بزوهی در تمدن اسلامی» (نظره عابره إلی الدراسات الجغرافیه فی الحضاره الإسلامیة)، جغرافیا وتوسعه، العدد2.
[29] کامل عبدالعزیز، (1383 ھ.ش)، «درآمدی برجغرافیای قصص قرآنی» (مدخل إلی جغرافیا القصص القرآنی)، تاریخ الإسلام، (قم: جامعه باقرالعلوم)، العدد17.
[30] المؤمن، السید عبدالأمیر، (1374 ھ.ش)، «طوفان نوح بین القرآن والمصادر القدیمة»، الفکرالإسلامی، العدد12.
[31] محمد ابراهیم حسن، (1413 ھ.ق)، «الأصول القرآنیه للفکر الجغرافیّ العربی»، المعارج، العدد16 و17.
[32] مقدمیفر، مظهر، وزیتون، علی مهدی، (1433ھ.ق)، «قصه سیدنا موسى القرآنیه (دراسه سردیّة)»، مجله العلوم الإنسانیه الدولیة، العدد19 (3).
[33] Encyclopedia Britanica, 1961, Vol. 5, P: 61.
The Journal of Research in Humanities
