ناله های حزن و اغتراب در شعر مهدی اخوان ثالث و مظفر النوّاب (بررسی تطبیقى)

Authors
ج. امیری
ا. نورایی
ر. کیانی
ف. نعمتی
م. اقبالی
Abstract
مهدی اخوان ثالث و مظفر نواب از شاعران برجسته و به­نامی هستند که در آغاز جوانی در گیر و دار مسائل سیاسی سرزمین­های خود وارد شدند و زندگی شاعرانه­ی خود را به مبارزه­ی مستمر علیه نظام­های استبدادی حاکم بر دو کشور ایران و عراق اختصاص دادند. شباهت در شرایط سیاسی و تجربه­های تلخی که دو شاعر در ایران و عراق آن زمان داشته­اند، باعث ایجاد نوعی حالت روحی در این دو شده که بازتاب این حالت بر اشعارشان سایه افکنده است؛ تا جایی که می­توان از آن به عنوان "احساس حزن و اغتراب" یاد نمود که نمودی از یأس و بدبینی این دو را به تصویر می­کشد. در این راستا، مقاله­ی حاضر با تکیه بر شیوه­ی تطبیقى- تحلیلی مکتب آمریکایی در صدد است دغدغه­ی اغتراب و نغمه­های حزن و اندوه را در شعر این دو شاعر تطبیق و بررسی نماید، در حالی که بحث ما به این نتیجه منتهی می­گردد که نمود مضامین مشترک در شعر این دو، ناشی از احساس مشترکشان درباره­ی شرایط ناگواری است که به ویژه در زندان داشته­اند. سؤالی که در اینجا مطرح می­شود، این است که: مهمترین شواهدی که ما را بر آن داشته که شعر این دو را در باب حزن و اغتراب مقایسه کنیم، چیست؟ پاسخ به این سؤال، همان چیزی است که ما در خلال ذکر نمونه­های مشابه از دو شاعر در پیِ آن هستیم.
The Journal of Research in Humanities
Volume 20, Issue 3
June 2013
Pages 71-93