Investigation of norm avoidance in the poetry of Abu Muhammad Abdullah bin Ahmed Khazan based on the theory of Geoffrey Leach

Document Type : Original Research

Authors
zeynab mousavi 1
Toraj Zeinivand 2
Jahangir Amiri 2
Khalil Beigzadeh 3
1 PhD student of Arabic language and literature, Razi University
2 Member of the Faculty of Arabic Language and Literature, Razi University
3 Member of the faculty of language and literature department of Razi University.
Abstract
Abu Mohammad Khazen was one of the Iranian poets of the Dilmian era and the librarian of Sahib bin Ebad, who wrote poetry in Arabic. Diwan of this poet was unknown for centuries and was discovered in recent years and Ahmad Mahdavi Damghani brought him out of obscurity by correcting Khazan's Diwan. This anonymity and acceptable quality of his poetry made the writers to conduct a research on his poetry. With the initial reading of Divan, it was observed that his poetry is full of norm deviation. Norm deviation is a general deviation from the rules governing the language, and this is done with different methods such as defamiliarization, accentuation, rule-increasing, and rule-making. English theorist Geoffrey Leach has the most consistent theory in the field of deviance, who summarized deviance in eight topics. Therefore, in this essay, it was decided to discuss and examine the examples of non-normativeness in his poetry. It is natural that a suitable research approach for this thesis requires that a descriptive, analytical and at the same time a library method is used in the research. The question of the present research is proposed in this format: How did Abu Mohammad Khazen manage not to disrupt the process of aesthetics and conveying meaning in his normative approach? The general result of the research is that Abu Mohammad Khazen has engaged in norm avoidance in the conventional frameworks of language, therefore, he has not endangered the two principles of aesthetics and the medium of meaning.


Keywords

Subjects

- قرآن کریم
- ابن الاثیر، عزالدین (1399ق)، الکامل، ج۹، بیروت: دارصادر.
- ابن منظور الأنصاری الإفریقی (1413ه)، لسان العرب، الطبعه: الثالثه، بیروت: دار صادر.
- ادیب نطنزی (1385ه ش)، دستور اللغه (کتاب الخلاص) ، مصحح: علی اردلان جوان، آستان قدس رضوی، مشهد مقدس: شرکت به نشر.
- الأعشی، میمون بن قیس، (1950م)، دیوان الأعشی، شرح و تعلیق محمد محمد حسین، الطبعه الأولی، بیروت: المکتب الشرقی للنشر و التوزیع.
- اهورا، مکاریک، ایرنا ریما (1390)، دانش‌نامه نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، چ اول، تهران: آگه.
- باقرزاده فسقندیس، نسرین (1402)، «برجسته‌سازی زبانی در سوره قمر بر اساس نظریۀ جفری لیچ»، مطالعات سبک شناختی قرآن کریم، سال هفتم، شمارۀ 1، پیاپی 13، ص 65 – 87.
- التفتازانی (1407ه.ق)، المطول، حاشیه السید میرشریف، قم: مکتبه آیه الله العظمی المرعشی النجفی.
- الثعالبی، أبو منصور (1414ه)، فقه اللغه وسر العربیه، الطبعه الأولی، حیاء التراث العربی.
- خازن، ابومحمد عبدالله بن احمد. (1394)، دیوان خازن. به تصحیح احمد مهدوی دامغانی. چاپ اول. تهران: مرکز پژوهشی میراث مکتوب و آستان قدس رضوی.
- روحانی، مسعود و محمد عنایتی قادیکلایی (1388)، « بررسی هنجارگریزی در شعر شفیعی کدکنی (م.سرشک)»، مجلۀ پژوهش‌های ادب عرفانی، دورۀ 3، شمارۀ 3، ص 90 – 63.
- سجودی، فرزان (1387)، نشانه‌شناسی کاربردی، چ دوم، تهران: علم.
- شفیعی کدکنی، محمد رضا (1373)، صور خیال در شعر فارسی، پ پنجم، تهران: آگاه.
- صفوی، کوروش (1380)، گفتارهایی در زبان‌شناسی، چ اول، تهران: هرمس.
- ...................... (1390)، از زبان‌شناسی به ادبیات، جلد 1، تهران: سوره مهر.
- علوی مقدم، مهیار (1377)، نظریه‌های نقد ادبی معاصر (صورتگرایی و ساختارگرایی) با گذری بر کاربرد این نظریه‌ها در زبان و ادب فارسی، چ اول، تهران: سمت.
- العلوی الیمینی، یحیی بن حمزه (1403ه. ق)، الطراز المتضمن لأسرار البلاغه و علوم حقائق الأعجاز، الجز ء الأول؛ بیروت: دارالکتب العلمیه.
- مدرّسی، فاطمه و احمدوند، حسن (1384)، «آشنایی­زدایی و هنجارگریزی در اشعار نیمایی اخوان ثالث»، مجله علامه، شماره 13، ص 199- 228.
- همایی، جلال الدین (1389)، فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران.
The Journal of Research in Humanities
Volume 31, Issue 4
Spring 2025
Pages 129-145