1- دانشجوی دکترا، گروه تاریخ، دانشگاه تهران
2- استاد گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تهران
3- استادیار گروه تاریخ، دانشگاه تهران
چکیده: (10439 مشاهده)
انتشر السرد القَصَصی باعتباره ظاهره اجتماعیه فی المجتمع العربی الجاهلی. وکان القصّاص یقومون خلال لیالی السمر بسرد قِصَص أبطال قبائلهم و قِصص ملوک الیمن و خلال العهد الاسلامی نقل القصاصون بعد اعتناقهم الإسلام قصصاً قرآنیةً ذات خلیط من أحادیث أهل الکتاب والشعوب الإیرانیة، والبابلیه و الیونانیه إلی جانب اتخاذها صفه للوعظ والتذکیر. وکان القصّاصون یتبعون طرقاً متعدده لسرد القصص التی أتى ذکرها فی القرآن بشکل موجز. فقد وردت هذه القِصص بصوره کامله فی التوراه و التفاسیر الخاصّه بها، مما جعل المسلمین یستعینون بهذه الکتب إما بطریقه مباشره و إما عن طریق الرواه من أهل الکتاب. کما نلاحظ أنّ بعضاً آخرَ قد أخذ هذه القصص من التوراة و أدخل علیها تغییرات جزئیه و منحها صبغه إسلامیة. و الجدیر بالذکر أن جماعه من المسلمین أبدعوا حکایات من نسج خیالهم لم تکن موجوده فی الواقع.
دریافت: 1391/4/14 | پذیرش: 1391/10/3 | انتشار: 1392/1/1