1- دانشگاه رازی کرمانشاه.
Abstract: (10013 Views)
مردم ایران و فلسطین در تاریخِ معاصرِ خود شاهدِ تجاوزهایی مغرضانه، از جانبِ نظامِ بعثِ عراق و رژیمِ صهیونیستی بوده اند. تجاوز به ایران آبستنِ جنگی تحمیلی بوده که هشت سال به طول انجامید در حالی که تجاوز به فلسطین، به انتفاضه ای منجر شده که از آغازِ اشغالگری اسرائیل تاکنون ادامه داشته است. این دو جنگ از واقعیت های تلخ و تجاوزهای انسانی فراوانی، پرده برداشته اند که در این راستا، مقاله ی حاضر در صدد است که به شعرِ مقاومتی که در ادبیاتِ دو کشور در طولِ جنگ شکل گرفته است، با تکیه بر اشعارِ قیصر امین پور و عزالدین المناصره، و به روشِ تحلیلی – توصیفی، به بررسی مقایسه گونه ای بینِ شعرِ دو کشور بپردازد.
از نتایجِ به دست آمده از این مقاله نیز سطحِ تعلقِ متون به یکدیگر را مشاهده می نماییم، چرا که مضامینِ مشترکی که در شعرِ امین پور و المناصره وجود دارد از احساسِ مشترکِ آن دو در قبالِ تجاوزگری دشمنان و آثار و تبعاتِ آن، همچون قتل و کشتار، نشأت می گیرد. بدین سبب مقاومت و پایداری با تمام ویژگی ها و شاخص ها بر احساس و اشعارِ آن دو اثر نهاده است.
سؤالی که در اینجا مطرح می شود و ما در پی پاسخ به آنیم، این است که: مهمترین مضامینِ مشترکی که ما را بر آن داشته که به مقایسه ی این دو شاعر بپردایم چیست؟
Received: 2011/02/26 | Accepted: 2011/12/4 | Published: 2012/06/9