Abstract: (9792 Views)
حذف از جمله پدیده های زبانی است که در حوزههای مختلفی هم چون نحو و بلاغت قابل بررسی است. «هالیدی» و «حسن»، حذف را در کنار برخی عوامل دیگر به عنوان عوامل انسجام متن مطرح کردهاند؛ بدین صورت که با حذف یک عنصر زبانی، شکافی در متن ایجاد میگردد که ذهن مخاطب آن را با توجه به عنصری پیشین پرمینماید؛ چنین پدیدهای باعث انسجام و پیوستگی اجزای متن میگردد. در خطبههای نهجالبلاغه نیز با حذفهای گوناگون حرف، اسم، فعل، جمله و شبه جمله مواجه ایم که خالی از کارکرد انسجامی نیستند، بلکه در مواقعی حذف یک فعل یا حرف به عنوان برجستهترین عامل اتصال اجزای متن عمل میکند به گونهای که متن افقی را میتوان با تکیه بر عامل حذف به متنی عمودی بدل کرد، هم چنین کارکرد انسجامی حذف در تعامل و تعاون این عامل با برخی عوامل دیگر هم چون موازات نحوی، تکرار و ارجاع و به طور کلی در ایجاد انسجام آوایی بیشتر به چشم میآید.
این تحقیق به شیوه ی توصیفی، موضوع کارکردهای انسجامی آن را در سی خطبه بلند نهج البلاغه تحلیل می نماید.
Received: 2012/08/10 | Accepted: 2013/01/28 | Published: 2013/08/23