دوره 17، شماره 3 - ( 1431 )                   جلد 17 شماره 3 صفحات 58-45 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه تهران
چکیده:   (7958 مشاهده)
عندما یبحث المفسرون فی الآیات القرآنیه المتحدثه عن الإنسان، کثیراً ما یتوصلون إلى النتیجه القائله أن الإنسان له بُعدان، بُعْدٌ فطری وبعدٌ مادّی (حیوانی). إلى جانب هذا التقسیم، نجد مجموعه من الآیات لا تنظر للإنسان باعتباره موجوداً مادّیاً محضاً ولا تنظر إلیه علی أنه موجودٌ فطری، بل تَصِفه بأنه جَهولٌ، ظَلومٌ، هَلوعٌ، کَفورٌ، وغیر ذلک. وجه الجَمع بین هاتین المجموعتین، أنّ الإنسان الطبیعی _ الذی هو قبل الإیمان بالله والقیام بالعمل الصالح- والإنسان المادی والفطری، متفاوتان.
متن کامل [PDF 602 kb]   (2150 دریافت)    

دریافت: 1387/10/27 | پذیرش: 1388/2/2 | انتشار: 1389/2/13

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.